Engelsiz Kültür Sanat

23.10.2011 tarihinde bir resim sergisine gittim. Bir görme engelli olarak resim sergisi gezdim. Sanatçı; Sn ressam İsmail Acar eserlerinin kıymetinin ne kadar farkında ki, eserlerinin her kese ulaşmasını, her duyuya hitap etmesini sağlamayı amaçlamış. Kuşkusuz bunda empatik biri olmasının ve insana verdiği önemin büyük olmasının da yüksek payı var. Zaten öyle değil midir? İnsan kendisine

Bir gazeteci ve araştırmacı olan Bernard Werber'in birbirine bağlı olan sırasıyla Karıncalar, Karıncaların Günü Ve Karıncaların Devrimi adlı kitaplarında da araştırmacı doğasını rahatlıkla görebilirsiniz.  Bu seriyi kategorize etmek gerekirse belgesel ve bilimkurgu roman kategorilerine koyabilirim; ancak siz bu kategorilere koyduğuma bakmayın. Biraz derinlemesine indiğinde bu kitabın felsefe kategorisine de konulacağını da göreceksiniz. Sonra biraz daha

Hayatımda devam etmekten resmen korktuğum ilk kitap Daniel Quinn'in "İsmail"'i, ikincisi de yine aynı yazarın "B'nin Öyküsü" adlı kitabıdır. Peki ben neden okumaktan korktum bu kitapları? İsmail'i ilk açtığımda ilk cümlesi beni umutlandırmaya yetti... "Tamam," dedim. "Uzun zamandır böyle bir şey arıyordum işte!" Birkaç sayfa okuduktan sonra: "O kadar da değil! Yok artık!" gibi bazı

DÜNYADA BİR İLK!   “Sanatı algılamak için görmek gerekmez diyerek yola çıkan İsmail Acar, Golden Horn Projects’de “5 Duyu; Kırmızı Oda Beyaz Oda” adlı sergisi ile görmeyenlerin dahil olabileceği bir resim sergisi açtı”     -GÖRMESENİZ BİLE HİSSEDEBİLECEĞİNİZ SERGİ-   Ressam İsmail Acar’ın 12. İstanbul Bienali kapsamında “5 duyu: Kırmızı Oda Beyaz Oda” adlı sergisi, aynı

Benim Kitabım! Bitmeyecek Öykü: Yıllarca kitap okuduktan sonra, bir ya da birkaç kitabı \"Benim kitabım\" olarak niteleyebiliyorsunuz. İşte ben Michael Ende\'nin yazmış olduğu, kırktan fazla ülkede yayımlanmış olduğunu kitabı okuduktan çok sonra öğrendiğim bu kitabı benim kitabım olarak niteliyorum. Bu kitabı, ben beş ya da altı yaşlarındayken teyzem okumuştu bana. Çok sevmiştim o zaman. Ama

Kitap, bir adamın radikal partiye üye olmak istemesiyle başlayıp o adamın yavaş yavaş olgunlaşmasıyla devam ediyordu... Bir ormancı vardı kitapta. Yaşlandığı için emekli olan, ama karnını doyurmak için elma toplamak durumunda olan bir ormancı. İşte o ormancının söyledikleri hoşuma gitti. Adamın sözlerini kendi sözcüklerimle aktaracağım sizlere: Diyordu ki adam: evet zenginler tarafından sömürülürsün ama, hiç

Santral İstanbul üstüne notlar…  Ölmüş çimenlerin ağıtları, Şişen torbaların sizin isteğiniz dışındaki eylemdaşlığınız, Metrelerce uzunluktaki, yüzlerce düğme ve göstergesiyle uzay yolunu anımsatan bir düzenek, Bunların hepsi Silahtardaki Santıral istanbul’dan anımsadığım sadece birkaç detay.   İncelemek, koskoca bir fili yahut demirden bir basınç göstergesini. Biraz zor anlaşılır, birazda anlaşılması güç olanı kavramanın heyecanı ve telaşı. Duygular

Mutluluğun resmi çamurdan ayak izlerim   Kartepemi desem, kel tepemi?   Yürümek ala bildigine.   Sonra ıslanmak yağmurun altında.   Deliksiz bir uykuya dalar insan, dönüş yolunda.   Yürümek, doğanın ve iç alemin sonsuz rengi ve ışığına.   Belkide hafta sonunuzun sıradan bir aktivitesi olan, yada ola bilicek olabilen bir eylem bu doğa yürüyüşü. aslında

Görme engelli gitarist Onur Yılmaz\' ın başarısı: Onur Yılmaz geçtiğimiz günlerde Kadıköy Kültür Sanat Derneği\' nin düzenlediği Ulusal Klasik Gitar yarışmasında birçok gitaristi geride bırakarak üçüncülüğü kazandı. Yarışma üç aşamada gerçekleştirildi. Ön elemeye ülkenin çeşitli yerlerindeki konservatuvar ve müzik eğitim fakültelerinden toplam 14 gitarist katıldı. Elemeyi geçen altı yorumcu yarı finalde yarıştı. Finale dört yarışmacı